Category: Malezja

Najbardziej znaną jest Temple Cave, do której prowadzą 272 stopnie, których z kolei strzeże ogromny (bo 43m) złoty posąg.

Dojeżdżamy tam autobusem, gdzie obserwujemy ciekawą sytuację. Otóż zaraz za nami wchodzi mężczyzna z synkiem i okazuje się, ż wszyscy panowie z autobusu są jego wujkami. Witają się z nim, pozdrawiają, trzymają na zmianę na kolanach, dają cukierki. Potomstwo w postaci chłopca jest tutaj chyba na wagę złota.

Naokoło złotego giganta pomykają małpki, dla których turyści tracą głowę, a mnisi dzielą się z nimi daninami.

Po przedarciu się przez schody, wchodzimy do ogromnej, mokrej i kapiącej jaskini, by znaleźć kolejne szczeble i wyżej położoną część jaskini. Gdzieś z boku ulokowana jest mała kapliczka z kilkoma mnichami odprawiającymi mszę.

Sklepienie jaskini dawno opadło, co owocuje widokiem na niego, podnosząc tym samym powagę miejsca. Naokoło biegają dzikie koguty, którymi nikt sie nie interesuje.

Co ją obniża, to błogosławieństwo dla turystów za drobną opłatą.

Kuala Lumpur to mekka zakupów.

Począwszy od wszelkich “firmowych” torebek, koszulek i telefonów na Jl Petaling w Chinatown do tych oryginalnie firmowych w centrum miasta, najlepiej w Wieżach Petronas, które łączą w sobie wszelkie marki, w tym nawet precle z cynamonem i cukrem. Ignorujemy sklepy i zajmujemy się jedzeniem.

Zawartość wież robi wrażenie, ale ich wygląd zewnętrzny zachęca do posiedzeń na trawniku z widokiem na nie i ewentualnie preclem w ręku. Ominęły mnie jedne z lepszych zakupów w moim życiu. Aż łza kręci się w oku. Moje 3 t-shirty i para spodenek zostanie ze mną na te następnych kilka mmiesięcy.

Do Lake Gardens idziemy na piechotę, bo czemu nie. Po osiągnięciu etapu totalnego przepocenia i niemalże odwodnienia uznajemy ten pomysł za głupi i ostatni z tego rodzaju (życie z czasem pokazało, że nie uczymy się na błędach). Chwilami się cofam, by dać szansę na “ucieczkę” ogromnym guanom. Spacer kończy się na zignorowaniu parków i podążaniu za małpami wyjadającymi sobie grupowo pchły. Widzieliśmy je wcześniej w jednym ze sklepów zoologicznych, z tym , że na zapleczu i w opłakanym stanie. zachowywały się jak małe dzieci próbujące wyjść z klatki.

widok młodych, nawet kilkudniowych, zatrzymał nas przy nich na dłuższą chwilę.

Ile kuchni, tyle narodowości, wszystko zmieszczone w jednym mieście, ze wzajemną akceptacją i tolerancją. Podobno jest to już kwestia przyzwyczajenia, ale biorąc pod lupę inne kraje, osiągnięcie to imponuje.

Na jednej ulicy znaleźć można świątynię hinduską, a naprzeciwko niej chińską. Co rano budzą nas modły prowadzone przez megafon, by przypominać o sobie kilkukrotnie w ciągu dnia.

Malezja to kraj islamski, większość kobiet przykrywa włosy i nosi długie szaty zasłaniające ciało. Ciekawym widokiem są targujące się zaciekle kobiety z zakrytymi twarzami, gdzie widać jedynie czarne jak węgiel oczy.

Chodzenie po ulicy w maju jest bezlitosną męką. Wilgotno, upalnie, głośno, tłoczno, mimo wszystko spacerujemy i podziwiamy. Po godzinie nie ma już śladu po 3l wody.

Wchodzimy do świątyni hinduskiej Sri Mahamariamman. Przed wejściem należy włożyć buty do koszyczka. Świątynia jest ogromna, z pięknymi kamieniami na podłodze i wieloma złotymi figurami. W wielu miejscach ulokowano ołtarze z licznymi postaciami bogów. Wierni składają im podarki w formie jedzenia czy kwiatów, po czym obchodzą kilkukrotnie bożka. Co krok znajduję pojemniki z farbami , które służą do malowania czoła.

100m dalej stary chińczyk niemalże wpycha nas do świątyni chińskiej. Ta wydaje się jeszcze bardziej zjawiskowa, wszędzie palą się kadzidła i wiją się chińskie smoki. Pan od wpychania chce oczywiście od nas pieniędzy :)