Ko Tao

Ko Tao jest przepełnione klubami, pubami, kawiarniami, restauracjami, wszystkim, co doprowadzi i wyleczy z kaca, zapewniając w międzyczasie dobrą zabawę.

Za pomocą skutera próbowaliśmy odnaleźć te odludnione plaże, ale na żadniej nie było puściej jak na Lazurowym Wybrzeżu.

Jedyne co pozostało, to popłynąć z prądem i zaczepić przy okazji o bar z Drag Queen Show. Była Madonna, Whitney Houston, Dream Girls i najlepiej.

12h w pociagu i jestesmy w Tajlandi!

Do Tajlandii wkraczamy przez Rantan Panjang. Mamy kilka obaw, zwłaszcza, e w związku z częstymi zamieszkami na tle religijnym mającymi tam miejsce, wszelkie możliwe źródła to odradzają.

Oficer był wyjątkowo sympatyczny, nie potraktował nas jako “zło konieczne” i przyznał wizę na dwa miesiące.

Spacerem docieramy do stacji kolejowej, gdzie znalezienie pociągu nie było proste, bo rozkład napisano we wzorkach, nie literach. Trochę nam zabrało rozszyfrowanie Chumphon i już siedzimy w 3-ciej klasie pociągu, czyli na drewnianych ławkach, z drewnianymi oparciami. Na suficie wiatraki, okna otwarte na rozcież, co 5 minut przechodzą żołnierze z karabinami i tak przez kolejnych 12h. Po 3 jest bardzo niewygodnie, po 5 nie da się już siedzieć, po 10 nienawidzimy pociągów, po 12h nienawidzimy wszystkiego.

W Chumphon lądujemy około 2 w nocy i krążymy po mieście w poszukiwaniu biura podróży, bo podobno gdzieś jest jedno otwarte. Miasto pełne młodych Tajów, czekających w kolejkach do klubów, krzyczących przed pubami, czyli całkowita odmiana po Malezji. Około 3 udaje nam się kupić bilety na prom do Ko Tao i bagietkę z mozarellą i pomidorem!

Czekamy chwilę zanim wpuszczą nas na pokład łodzi, bagaże mają tu pierwszeństwo.

Właśnie, wpuścili nas dokładnie na pokład, bo opcja siedząca w kabinie z klimą kosztowała dodatkowo, pomimo wysokiej ceny za bilet. W efekcie 50-tka ludzi smaży się na pełnym słońcu przez jakąś godzinę.

Market

Rzędy desek ułożonych na podwyższeniu i mamy miejsce na targ. Z tym, że targowisko w Kota Bharu mieści się pod oszkloną kopułą i z drugiego piętra owoce mienią się wszystkimi kolorami tęczy.

Szkło na suficie sprawia również, że targowisko przerodziło się w szklarnie, a przy akompaniamencie 30 stopni na zewnątrz, nie tworzy to chłodnej atmosfery. Wszystkie kobiety siedzą po turecku, okrążone przez towary i sprzedają, odganiając co chwilę muchy. Opatulone są od stóp do głów, noszą chusty na głowach, czasem też szyjach, więc nie mam pojęcia, jak wytrzymują cały dzień w tej saunie.

Po bokach ulokowane są stoiska z mięsem, gdzie kupić można kotlet lub od razu pół krowy.

Teatr Lalek w pełnym transie

W Kota Bharu zatrzymaliśmy się głównie w celu zdobycia wiz do Tajlandii. W ramach czekania zabijaliśmy czas wszelkimi atrakcjami z okolicy. Tak trafiliśmy na nocne przedstawienie kukiełek w ośrodku kultury.

Na placu powieszone jest prześcieradło, a za nim orkiestra z bębnami, fletami, gitarami i wszelkimi innymi instrumentami. Najbliżej prześcieradła siedzi pan z kukiełkami wyciętymi ze skóry i mikrofonem przyczepionym blisko ust.

Muzycy wpadają w trans, kiwają się na boki, wygrywając w kółko ten sam rytm, pan śpiewa, jednocześnie przykładając do prześcieradła kukiełki.

Opowiada historię, której nie rozumiemy, ale sposó, w jaki sztuka jest przedstawiana nie pozwala nam odejść. Wielokrotna zmiana głosu, kilka wartw tej samej kukiełki ma dodać dramatyzmu. I dodaje.

Kupiliśmy dwie kukiełki, element transu da się bez problemu osiągnąć, więc będą przedstawienia po powrocie.

Zemsta morza na Pulau Perhentian

Pulau Perhentian to jedna z bardziej popularnych Malezyjskich wysp, która nie została jeszcze totalnie zdominowana przez turystykę. Więcej tu wypoczywających lokalnych, co owocuje w oglądaniu kobiet kąpiących się w 35 stopniowym upale i gorącej wodzie w czarnych sukniach, czarnych spodniach i dokładnie zakrytymi włosami i twarzami.

My siedzimy w wodzie po pachy i obrzucamy się błotem. Jest błogo, prócz oparzenia mnie przez meduzę, obtarcia kolana przez rafę (mam bliznę!) i przecięcia palca przez kraba (do krwi).

Na wyspie nie ma dróg, więc jedyne co można robić, to spacery po plaży, wylegiwanie się na piasku i wskakiwanie do wody.

Wyjątkowo sympatyczne okazało się miasteczko portowe, z którego odpływa się na wyspę. Na przystanku autobusowym można było pograć z lokalnymi w kapslowe warcaby

i zjeść typowo chińskie danie wsąsiadującej knajpie.